მამის ცრემლები
- მამი, სოხუმი ლამაზი ქალაქია?
- ძალიან ლამაზია შვილო.
- როდის წამიყვან?
- სამწუხაროდ პასუხი არ გამაჩნია.
- მამი, აფხაზეთში ბევრი მეგობარი გყავს?
- მყავდა შვილო... მათი უმეტესობა ომს შეეწირა. ნეტავ მეც მათთან ერთად მოვმკვდარიყავ.
- ომი რატომ დაიწყო?
- არ ვიცი შვილო... ჩვენ აფხაზებისთვის არაფერი დაგვიშავებია... მესამე ძალა ჩადგა ჩვენს შორის და დროებით გაგვთიშა. შორს გაგვიფრინდა მშვიდობის მტრედი
- მამა ანდრია რატომ მოკლეს?
- იმიტომ, რომ აფხაზებს ქედი არ მოუხარა, არ დაუჩოქა! აფხაზეთს ქართულ მიწად მიიჩნევდა, ეს კი აფხაზებმა არ აპატიეს!
- მამი, დედაც ომში დაიღუპა?
- ჰო, შვილო... ჩემს გვერდით იბრძოდა, მკერდში დაიჭრა... ჭრილობა საბედისწერო აღმოჩნდა. რომ იცოდე, როგორ მიმძიმს ამ ყველაფრის თქმა... მერჩივნა ტყვია მომხვედროდა და გავეთავებინე, ოღონდაც შენთვის ეს ყველაფერი არ მეამბნა.
- ნუ სტირი მამი, რომ გავიზრდები ორ დაპირისპირებულ მხარეს ერთმანეთთან შევარიგებ.
- ღმერთმა გისმინოს შვილო, იქნებ შენმა თაობამ მაინც მოახერხოს ის, რაც მე და ჩემმა ამხანაგებმა ვერ შევძელით.
- მიყვარხარ, მამი!
- ჩემო ვაჟკაცო! ღმერთი გწყალობდეს მუდამ საქართველოსთან ერთად. მომავალში შენს მიერ გადადგმული ყოველი ნაბიჯი გამარჯვების საწინდარი ყოფილიყოს! ოთარ რურუა
